آهنگ

روزی خواهم آمد، و پیامی خواهم آورد. در رگ ها، نور خواهم ریخت. و صدا خواهم در داد: ای سبدهاتان پر خواب! سیب آوردم، سیب سرخ خورشید. خواهم آمد، گل یاسی به گدا خواهم داد. زن زیبای جذامی را، گوشواری دیگر خواهم بخشید. كور را خواهم گفت: چه تماشا دارد باغ! دوره گردی خواهم شد، كوچه ها را خواهم گشت، جار خواهم زد: ای شبنم، شبنم،‌شبنم. رهگذر خواهد گفت: راستی را، شب تاریكی است، كهكشانی خواهم دادش. روی پل دختركی بی پاست، دب اكبر را بر گردن او خواهم آویخت. هر چه دشنام، از لب ها خواهم برچید.

روزی خواهم آمد (سهراب سپهری) - دکلمه خسرو شکیبایی