مراسم واحد؛

مراسم سينه زني بوشهري با نوحه خوانی شخصی که به عنوان پيشخوان يا سرخوان شناخته شده آغاز می گردد. در ابتدای مراسم خردسالان جوانان و دست اندر کاران مسجد گرد پيشخوان در وسط محل برگزاری مراسم حلقه ای دايره شکل تشکيل ميدهند که به آن «بُر» می گويند. در مراسم سينه زنی عده ای مسئول ساختن و کنترل برها می باشند که آنان را «بر ساز» يا سينه گردان می نامند. شرکت کنندگان برای رعايت نظم و ايجاد فاصله در بر با دست چپ قسمت راست کمر همديگر را می گيرند و با دست راست سينه می زنند. سينه زن ها همراه با حرکت موزون پا، گرد پيش خوان می چرخند و با همسرايی در جواب نوحه ی پيش خوان او را همراهی می کنند. معمولا در هنگام همخوانی سينه زده نمی شود. حلقه ی سينه زنی رفته رفته با شرکت سينه زنان ديگر گسترش ميابد تا جايی که بايد ميان این بر برای سينه زنان جديد بر ديگری ساخته شود. بدين ترتيب تا آخر مراسم بر ساز افزايش تدريجی سينه زن ها را با ایجاد «بُر» اداره کرده و برای تشکيل «بُر» تازه به جز سينه زن های ماهر محل از افراد سرشناس و سينه زنان معتبری که از محله های ديگر برای عزاداری آمده اند نيز با در نظر گرفتن شرايط سنی آنها استفاده می کند. پس از اجرای چهار يا پنج نوحه مختلف زير واحد زمانی که ريتم سينه زنی و نو حه ها به اوج می رسد نوحه خوان پس از مکثی که حدود ده تا دوازده ضربه سينه زنی به طول می انجامد با گفتن «واحد» دستوری را برای سينه زن ها صادر می کند. سينه زن ها که بيش از این همزمان و با جلو و عقب بردن پا ها (برای دور خوردن) بر سينه های خود می کوبيدند، به پيروی از دستور واحد فقط يک بار آن هم با جلو آوردن پاهای راست به سينه زنی می پردازند و به این ترتيب ضربه های سينه زنی به نصف تقليل می يابد. س از دستور واحد سينه زنی و نوحه خوانی به اوج ميرسد و سينه زنان بويژه آنهايی که در «برهای» داخلی دايره حضور دارند با هم دست ها را به سوی بالا دراز کرده و هنگام جلو آوردن پاها با خم نمودن بدن محکم به سينه های خود می کوبند.

واحد، اوج هیجان در مراسم عزاداری است. در این زمان فقط نوحه خوان است که می خواند و سینه زن سینه میزندولی چیزی نمی خواند همه در شور و جذبه ای فرو می روند که حتی ضربه های دردناک دست بر روی سینه را احساس نمی کنند یا حتی به حالت غش و اغما می افتند.

بعد از پايان سينه زني، عزاداران يزله يا هوسه مي گيرند. نحوه انجام آن بدین صورت است که افراد با گرفتن کمر فرد جلو، تشکیل یک قطار انسانی داده و با ضرب آهنگ شعر یزله، به نرمی قدم برداشته و به جلو می‌روند، گروه پس از طی مسافتی ایستاده و دایره وار و خمیده به سمت مرکز، با ریتم یزله شروع به سینه زنی می‌کنند که اشعار و نوحه‌هایی که در این مراسم می خوانند بستگی به زمان آن مراسم دارد مثلاً در شب تاسوعا همه با هم می خوانند: "شب تاسوعاست امشب" و تک خوان در جواب می‌گوید: "کربلا غوغاست امشب". به این مراسم در گفتار عامیانه ( هیامظلوم ) هم گفته می‌شود.