پزشک مخصوص دربار و اندرونی ناصرالدین‌شاه

میرزا ابوالقاسم ملقّب به «سلطان‌الحکماء» فرزند میرزا محمدجعفر نایینی اصفهانی، طبیب حاذق و دانشمند فاضل دوره قاجار بود که از طرف پدر، نسبش به سلطان محمد خدابنده، اولین پادشاه شیعی مغول و از طرف مادر، نسبش به علاّمه مجلسی منتهی می‌شود. ابوالقاسم در ۱۲۸۰ قمری حکیم‌ باشی وزارت خارجه شد و در ۱۲۹۴ وظیفه تدریس طب ایرانی را در دارالفنون برعهده گرفت و به عضویت شورای مرکزی این مدرسه درآمد. او که به تشخیص و درمان بیماری‌ها و متانت و عفت رفتار مشهور شده بود، خیلی زود مورد توجه ناصرالدین شاه قرار گرفت و پزشک مخصوص دربار و‌ اندرونی شاه قاجار شد.