روضه (خودم را می‌کشم سویت؛ دو پای ناتوان را نه)

محمود کریمی | روضه (کاروان آمده از راه؛ پر از ماه)

محمود کریمی | روضه (عین روایته؛ شلوغ قتلگاه)

محمود کریمی | روضه (همراه خود نیاور ای شاه، زیورآلات)

محمود کریمی | روضه (مرا ببخش! ولی شرح غم، شنیدنی است)

محمود کریمی | روضه (شیرین‌ترین عصاره‌ی غم را بیاورید)