محمود کریمی | شور (گذرم تا به در خانه‌ات افتاد حسین)

محمود کریمی | شور (به سر بریده‌ات که فکر می‌کنم)

محمود کریمی | جفت (تو حدیث افلاکی؛ فرزند پدر خاکی)

محمود کریمی | واحد (امّ‌ابیها شد رقیّه در شب آخر)

واحد (میون ازدحام شبیه عمّه‌هام، دارم باهات میام)

سیّد محمود علوی | واحد (سری که روبرومی)

محمود کریمی | شور (می‌دونستم خیلی دوسم داره)

محمود کریمی | زمینه (گفتم میای؛ با اکبر میای)

محمود کریمی | زمینه (گفتم میای؛ با اکبر میای)

محمود کریمی | روضه (خورشید من! آمدی شبانه)

روضه (خودم را می‌کشم سویت؛ دو پای ناتوان را نه)

چهارپایه‌خوانی (ای پدر! چشم تو روشن؛ شب بیداری ماست)